《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
不看影评我是万万没注意到这是一部女主车祸后被救治过程中的臆想的电影，所有的一切平行时空都是脑部伤害后的错落幻觉，女主对于发生车祸殃及儿子的愧疚感安排了在穿越了无数平行时空后，留在了一个儿子没死的时空，也许这就是母爱的伟大。3星，影片有《彗星来的那一夜》(主要)+《恐怖游轮》(必要)的影子，故事整体还是不错，3个人的小成本电影还要什么自行车。
病情好转的男主最后还是吞服大量药片
虽然借鉴痕迹很重，但故事完成度还是比较高的，可惜男主表演不太到位，整部戏都木口木面在念台词，氛围也没有慧星来的那一夜好。
看的自己都要变精神分裂症了，要不是冲着雷神我才不会看
全篇最大的彩蛋就在于全篇都是对叔叔的回忆录！
总感觉缺了点什么，属于那种特别平淡无奇的，没有高能抓人心，实景拍摄不错
可以，抓到我了。摄影可圈可点，看得出诚意，没有粗制滥造
责问抑郁症患者“你有想过家人吗？”实在是太扎人了。
才发现这些作品的编剧佐藤泰志就像银幕上的角色，自我预测的应验——结束了自己的生命。
抓不到线索时总是会去看看原作解说，是以和雄为第一人称的短篇，生活据点在八王子。而电影则完全改变了这一视点，从加入妻子这个原创角色也可见一斑。佐藤泰志本人就是自律神经失调患者，也曾经从东京回过函馆。东出的生病设定和他在《蓝色》里的有点重复，但还是好沉浸地，可以感受到他的感受，也算是在文艺片里找到了自己的戏路。但如果唐田不能出来那他也理应不该被看到这些演技的吧。作为电影院的周年纪念作品... 气氛给到了就行。
逻辑线🆚《彗星来临》少了很多条。但还不错。
作为导演的乔治·克鲁尼在选择题材方面可谓毫无章法，但是这个小镇青年的故事倒是跟本·阿弗兰克当年自己写的《心灵捕手》有几分相似。
玩了一把平行空间架构，感觉故事进展的还可以更精彩一点的。
女主应该如何面对别的空间里同样丧子的自己，如何守护她的“儿子”呢
本以为是函馆风光宣传片，没想到是北海道情感自闭片，也算是他们的一个特点啦。东出昌大整天演这种精神躁郁症，别哪天自己也进去了。ps 跑得还没我快呢
滑板少年的支线很压抑。
B站看了up主雷神很多期视频，才发现他是这片的导演，土猛土猛的
东出昌大人戏合一就像没有进化到位的猴子游离在这个人类社会边缘，去跑步吧。
生活中有太多的压力，所以我们都在有病和没病之间徘徊。
我只想说海报抄袭游戏Alan Awke……
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
