《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
血脉是这部电影的题眼，无论是向上的，还是向下的，让一切回归真相，才是继续往前走的唯一前提。还有佩内洛普衣服上那句话，we should all be feminist，全片也是这么践行的，女的都是独立的，坚强的，互帮互助的，男的都是逃避的，怯懦的，无耻的。
这个不比那个《咒》有意思？不管是什么类型的电影重点是你要传达给观众什么，一句说烂的大道理，一些关于人生的建议，还是对现实的牢骚。优秀的电影也许不会让你一眼惊艳但停留在类型里只追求感官刺激的作品绝对是垃圾。
再度披上希区柯克的面纱，揭晓最大的历史悬念，回到起点，怀着对母亲的爱与愧，拖拽着纠缠了一生的魔鬼倒进墓穴，相信自己和电影的“尸骸”重见天日之时，终可以瞑目，永眠于故土母亲的怀抱。
伊桑霍克你要是被绑架了你就眨眨眼。哦你全程带着面具眨了也看不到……
剧本算比较合理温情的，电影有点点像小丑回魂。竹马竹马真的很好嗑
开始确实有被吓到 中间有1、、无聊 最后反杀时莫名热血
记得上大学选西语名的时候因为Penélope Cruz是我那时候见过的最美的西班牙女人所以我想选她的名字，现在一想都是十一年前的事了。。。Penélope也人到中年了
这个以各种母亲的存在为政治表达基础拗得有点牵强，且这两位母亲的一小段拉拉情更是看不懂。不过阿莫多瓦的颜色总是饱和得极端舒适，佩内洛普一点不老呢~~~~
我愿意把柔情给予阿莫多瓦，因为他用镜头给予了女性更多的温柔、怜悯和赞美
不那么像是阿莫多瓦的，但一定是Penélope的❤️🔥
历史伤痕和主线剧情就像两台平行线硬要交叉一起，说阿莫多瓦终于拍政治的是在搞笑，拜托重新看看他以前的作品，人家年轻的时候也是愤青好吧……
德瑞克森的恐怖片只看过一部《险恶》，但已经能感觉到他在技法上的自我重复。概念很棒，拍的一般，伊桑·霍克真赞
换子疑云-阿黛尔的生活-浩劫，三段不知如何可以被连接起来的故事
想讲的太多又讲的莫名其妙的，靠梦境和电话才能推进的剧情一点都不恐怖和暴力。前面大篇幅讲了校园暴力和原生家庭，和后面有半毛钱关联吗？而且在这个过程中，一开始就想逃的男主，看上去前后毫无变化，也没有任何成长，看了个寂寞。
逝去的、经历的、新生的。在艳丽鲜红的戏剧装裱修饰下，仍能轻易感受到他在收敛锋芒后对伤痛个体愈发温柔的关怀体贴，以及一如既往Powerful的女性形象，一个广垠博爱的母性世界，那是人类可以超越生物学定义的情感连结，是对极右抬头的最好反击。作为疫情时期被创作出来的作品，它尽可能地提供了我们对周遭事物的直觉知感，洗褪了虚假奇情，代入眼前历史与政治景观的绝对“真实”：近似核酸检测的亲子鉴定，刺目的电子荧屏和无处不在现代化工具符号，这场关乎生存的战争从未结束。我们埋葬了亡者，我们必须仍去警醒，我们需要照顾并慰藉身边所爱之人。在他的世界中不存在虚无，因为它根本无从诞生，一切都是那么的原始、自然。对主题和环境如此统一契合而又不失力量的平行步调，也就只有世界上最伟大的情景剧作者能够做到——谢谢你，阿莫多瓦。
而另一个帅气的卷发少年说
还行。2022-7-23 20:29:33
历史永远不会沉默。插入女性主题的部分仿佛连着又偶尔觉得牵强，下一秒也不是不能接受。承认真相，面对真相是迈向未来的第一步。可能这一点是相通的。
借小喻大，“母亲”是国家，“孩子”是历史。过去的“孩子”不幸去世，“新生”在关爱中降临。所以有了最后一幕——抱错的女孩儿凝视骸骨，正是凝视过去那段历史。
“我们和母亲的关系，就是我们与世界的关系。”
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
